Aneta Jucha

Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą.
J. Twardowski

Utulone snem wieczystym Spoczywają tu w ciszy serca Z serc wyrwane, w których Na zawsze ból zostanie. BARDZO WSPÓŁCZUJE...TYLKO TYLE CO MOGĘ POWIEDZIEC,TO ŻE ŁĄCZE SIĘ W BÓLU. NIEWYOBRAŻALNE JEST TO ,ILU LUDZI ODESZŁO Z TEGO ŚWIATA, ZMIENIAJĄC JEGO BIEG... MOŻEMY TYLKO MODLIĆ SIĘ DO BOGA ,ABY POZWOLIŁ KIEDYŚ NAM WSZYSTKIM SPOTKAĆ SIĘ NA NOWO...ŚCISKAM (SYLWIA 26L.-MAMUSIA MALUTKIEJ NICOLE)

Wszytko jest dobre. Wszystko jest w porządku. Nie jestem martwa. Idę jedynie na drugi brzeg. Życie się zmienia . Ono będzie pełniejsze, intensywniejsze, nieograniczone. Nie będzie już więcej ciemności i smutku. Tylko powiew boskiego życia, przez który zostanę łagodnie wchłonięta . W Bogu spełnią się wszystkie marzenia . Mogę być tylko wdzięczna. Moje szczęście jest pełne. Żyje , jestem spokojna , ponieważ znajduję się w ramionach nieskończenie miłującego Boga.

Serce matki nieutulone w żalu,nigdy tęsknić nie przestanie,nigdy nie zrozumie dlaczego to się stało.Serce matki krwawić będzie,aż kres jej dni nadejdzie,aż jej droga cel swój osiągnie.Serce matki nigdy nie zrozumie dlaczego tak zostało doświadczone,dlaczego to,co największym jej szczęściem było odeszło.Mamo ,nie po to chowałaś swoje dziecko ukochane by w ostatniej drodze mu towarzyszyć.Nie po to dałaś życie,by opłakiwać to co stworzyłaś.Mamo,nikt twego bólu nie zrozumie,kto dziecka swego pod sercem nie nosił,kto w nocy nie wstawał i nie tulił szczęścia swego największego w smutku,gdy noc ciemna była.Mamo,miłosierny czas ukoi twój ból,ale tęsknoty nigdy nie zabierze.Dziecko twoje w tobie na zawsze pozostanie,jak wtedy,gdy byliście jednym ciałem i jedną duszą.Będziecie nim po kres twoich dni,bo śmierć wróciła ci to co stworzyłaś.Teraz już zawsze razem będziecie cokolwiek by się działo.Mamo nie płacz,błagam,bo serce mi pęka.....

Tak krótko byłaś naszą radością....

Nie ten żył długo, kto liczne miał lata,
lecz ten, kto zrobił wiele dobrego dla świata.
A. Naruszewicz

Čas nikdy neběží tak rychle, aby se dalo zapomenout.Přijměte moji hlubokou soustrast.

Zapomnieć. Takie proste słowo. Gdyby część jej mózgu potrafiła od tak, po prostu wymazać informację bez śladu. Tak Jak zapomniała o drobiazgach: wysłaniu życzeń, oddaniu książki do biblioteki, kupieniu pasty do zębów podczas zakupów w supermarkecie. Z wielkimi wydarzeniami nie jest już jednak tak łatwo. Wyryły się w pamięci na zawsze. Żyją w tkankach mózgu, pod skórą, we krwi. Zwinięte w kłębek, drzemią w nieświadomości, do czasu, aż coś je zbudzi. Ni stąd ni zowąd wspomnienia ożywają, wypełniając głowę obrazami przeszłości.Ty Anetko swoją osobą każdego dnia wypełniasz serce i głowę... bezustannie

Daj Mi wiarę, że to ma sens, że nie trzeba żałować przyjaciół, że gdzie kolwiek są dobrze im jest, Bo są z Nami, choć w innej postaci. Przekonaj, że tak ma być, że po głosach ich wciąż drży powietrze, że odeszli po to by żyć i tam będą żyć WIECZNIE! Są serca w których żyjesz i żyć będziesz na zawsze.

O Panie , uczyń z nas narzędzia Twojego pokoju, Abyśmy siali miłość , tam gdzie panuje nienawiść; Wybaczenie tam , gdzie panuje krzywda; Jedność tam , gdzie panuje zwątpienie; Nadzieję tam, gdzie panuje rozpacz; Światło tam , gdzie panuje mrok; Radość tam , gdzie panuje smutek; Spraw abyśmy mogli, nie tyle szukać pociechy , co pociechę dawać; Nie tyle szukać zrozumienia , co rozumieć; Nie tyle szukać miłości , co kochać; Albowiem dając , otrzymujemy ; Wybaczając , zyskujemy przebaczenie ; A umierając , rodzimy się do wiecznego życia.