Małgorzata Lombarowicz

W sylwestrową noc naszły mnie wspomnienia z dzieciństwa moich dzieci. Piotr skończył już 25 lat, wkrótce się żeni. W tym roku wygrał stypendium od Apple, wyjechał do ich siedziby. Każdy Amerykanin, z którym rozmawiał chwalił go, że tak doskonale mówi po angielsku. To Pani praca Pani Małgosiu, wiele godzin spędzonych z Piotrusiem przyniosło efekty, które procentują po tylu latach. Kiedyś planowałam, że moja córka będzie także pod Pani okiem uczyła się angielskiego. Niestety nie doczekałam się tej radości. Mimo, że nie byłyśmy bliskimi znajomymi nawet po tylu latach brakuje mi Pani. O ironio odeszła Pani od nas w imieniny Piotrka. Na pewno zawsze będziemy o Pani pamiętali...

przykro mi

Pamięta pani? taką różę dałam pani na zakończenie gimnazjum...tych dwóch zadań, które od pani usłyszalam nigdy nie zapomne. Stały się moim mottem [*]

Miałyśmy się spotkać w tamtym roku w Londynie, ale coś nam wypadło. Strasznie żałuję, że nie zdążyłam. Proszę spać spokojnie, Pani Małgosiu - tego czego mnie Pani nauczyła nie zapomnę nigdy. Marta.

Ponad chmurami zawsze świeci słońce.

Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą.
J. Twardowski
Rodzinie i bliskim Małgosi składam szczere wyrazy współczucia.

Bliskim Małgosi składam wyrazy szczerego, głębokiego współczucia.