WŁADYSŁAW TREBUNIA TUTKA, artysta plastyk, malarz, projektant, muzyk, nauczyciel; ur. 15 lutego 1942 w Poroninie, zm. 3 grudnia 2012 roku miał 70 lat syn Jana i Ludwiny z domu Budz Lepsiok; żonaty: Zofia Czernik Kubanek (technik analityki medycznej); dzieci: Krzysztof (architekt, muzyk, nauczyciel), Anna (artysta grafik, religioznawca, muzyk), Jan (artysta lutnik, muzyk, projektant mody). Wykształcenie: Szkoła Podstawowa w Poroninie; Liceum Sztuk Plastycznych w Krakowie 1962; Wydział Tkaniny Artystycznej Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie 1963-1968. Pracownik prowadzący nadzór artystyczny w Zakopiańskich Zakładach Wzorcowych „Cepelia” w Zakopanem 1970-1971; nauczyciel przedmiotów artystycznych w Technikum Tkactwa Artystycznego w Zakopanem 1972-1974. Uprawia malarstwo sztalugowe i ścienne, projektowanie tkanin unikatowych i witraży, grafikę książkową oraz malarstwo na szkle. Uczestnik wystaw zbiorowych w Polsce, Belgii, Holandii, Francji, Niemczech, Szwecji, Hiszpanii, Rosji, Kanadzie, USA. 30 wystaw indywidualnych, m.in.: Biuro Wystaw Artystycznych (Zakopane) 1996, Biuro Wystaw Artystycznych (Nowy Sącz) 1996, Galeria Łódzkiego Centrum Kulturalnego (Łódź) 1998, Galeria Centrum NCK (Kraków) 2000, Galeria KBS (Kraków) 2001, Galeria Bronisława Chromego (Kraków) 2001. Ważniejsze realizacje artystyczne: malowidła ścienne: w Domu Podhalańskim w Ludźmierzu, w świetlicy Spółdzielni Mineralnej „Budimat” w Poroninie, w kaplicy Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w kościele parafialnym w Poroninie oraz w wielu restauracjach i domach prywatnych; polichromie: kościół parafialny w Poroninie; kompozycje o tematyce sakralnej w kościołach i kaplicach w: Skrzypnem, Cichym Górnym, Gliczarowie, Murzasichlu, Białym Dunajcu, Stasikówce; projekty witraży: „Święci polscy” w kościele parafialnym w Skrzypnem, „Dwunastu Apostołów” w kościele oo. Salwatorianów w Zakopanem, „Siklawa” do poematu „Źródło” z Tryptyku Rzymskiego Jana Pawła II w kościele parafialnym w Bukowinie Tatrzańskiej. W 1978 jego gobelin Śpiący rycerze znajdujący się w Muzeum Tatrzańskim został wyróżniony na ogólnopolskiej wystawie „400 dzieł na 400-lecie Zakopanego” i zakupiony przez Ministerstwo Kultury i Sztuki.

W okresie nauki w szkole średniej oraz podczas studiów członek zespołu studenckiego „Hyrni”, a następnie „Skalni”. Przez ponad 30 lat był instruktorem zespołów regionalnych: „Małe Podhale” w Białym Dunajcu, w latach 1991-1993 w MDK „Jutrzenka” w Zakopanem jako nauczyciel muzyki m. in. w zespołach „Zornica”, w GOK w Poroninie i w Białym Dunajcu. Członek zespołu rodzinnego „Trebunie-Tutki”, z którym koncertował na największych festiwalach w wielu krajach Europy oraz Ameryki Północnej i Azji. Jego zespół reprezentował Polskę m.in. na EXPO w Portugalii i Japonii i został uhonorowany tytułem „Ambasador Polszczyzny” oraz nominacją do nagrody polskiej Akademii Fonograficznej „Fryderyk” w 2009 roku.

Od 1969 roku członek Związku Polskich Artystów Plastyków oraz Honorowy Członek Związku Podhalan. Laureat Nagrody Ministra Kultury, Nagrody im. St. Witkiewicza; odznaczony: złotą odznaką „Za zasługi dla województwa nowosądeckiego”, dwukrotnie złotą odznaką „Za zasługi dla Zakopanego”, odznaką „Zasłużony działacz kultury”; medalem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Zasłużony dla Kultury GLORIA ARTIS” (2009), Nagrodą im. Oskara Kolberga (2009). Mieszkał w Białym Dunajcu.

Władysław Trebunia-Tutka, znany jako głowa rodu i charyzmatyczny instrumentalista w zespole rodzinnym Trebunie-Tutki, zawsze podkreślał, że przede wszystkim był artystą malarzem. Na jego twórczość miało wpływ nie tylko góralskie pochodzenie ze starego rodu baców i muzykantów, ale i wielkie zamiłowanie do polskiej kultury i historii; wrażliwość i niespotykana skromność. Urodził się w 1942 roku w Poroninie, w domu, w którym bywało wielu artystów malarzy, portretujących jego dziadka - słynnego Stanisława Budza-Mroza, zwanego ostatnim podhalańskim dudziarzem. Od najmłodszych lat przejawiał wielki talent plastyczny i muzyczny. Ukończył Liceum Sztuk Plastycznych oraz Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie.

Brał udział w około 35 wystawach zbiorowych i 25 wystawach indywidualnych w kraju i za granicą. Prezentował swe prace w Belgii, Holandii, Francji, Niemczech, Szwecji, Hiszpanii, Rosji, Kanadzie i USA. Uprawiał projektowanie tkanin, malarstwo sztalugowe, witrażowe, malarstwo na szkle, kompozycje ścienne, pastel, olej, gwasz. Prace olejne i na szkle zakupiono do wielu kolekcji europejskich i amerykańskich, a malowidła i kompozycje ścienne Władysława zdobią niejedno zacne miejsce, instytucje, domy prywatne, a nawet restauracje regionalne.

Na całym Podhalu można znaleźć wiele śladów jego działalności plastycznej - oryginalna polichromia w kościele parafialnym w Poroninie, kompozycje o tematyce sakralnej w kościołach w Skrzypnem, Wielkim Cichem, Gliczarowie, Murzasichlu, kaplicy w Białym Dunajcu i Stasikówce, również wnętrza kościołów w Skrzypnem oraz Bańskiej Górnej – we współpracy z synem Krzysztofem - architektem. Witraże „Święci Polscy” można podziwiać w kościele parafialnym w Skrzypnem, a „Dwunastu Apostołów” u ojców Salwatorianów w Zakopanem.

Władysław Trebunia-Tutka był też uznanym i najwybitniejszym prymistą podhalańskim, niekwestionowanym autorytetem dla wielu pokoleń górali w dziedzinie kultury tradycyjnej. Równocześnie, jako najzdolniejszy uczeń Stanisława Nędzy-Chotarskiego i Bronisławy Koniecznej-Dziadońki, pielęgnował i kontynuował ich spuściznę, nadając jej własny, niepowtarzalny styl. Już jako trzynastoletnie dziecko „prymował” w kapeli swoich starszych braci zyskując drugą nagrodę w Konkursie Muzyk Podhalańskich w 1955 roku i nagrodę indywidualną na Światowym Festiwalu Młodzieży w Warszawie w tym samym roku. Zdobył też najwyższe laury w dziedzinie tradycyjnej muzyki ludowej m.in. „Basztę” w Kazimierzu w 1991 roku z Kapelą Rodzinną Trebuniów-Tutków z Poronina. Obecnie najczęściej koncertował z zespołem rodzinnym Trebunie-Tutki, założonym i prowadzonym przez syna Krzysztofa.Artysta plastyk, absolwent krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, nauczyciel w Technikum Tkactwa Artystycznego w Zakopanem, malarz, projektant, muzyk, członek zespołu Trebunie-Tutki. Syn Jana i Ludwiny (z domu Budz Lepsiok). Żonaty z Zofią Czernik Kubanek. Dzieci: Krzysztof Trebunia-Tutka (architekt, muzyk, nauczyciel), Anna Trebunia-Wyrostek (artysta grafik, religioznawca, muzyk), Jan Trebunia-Tutka (artysta lutnik, muzyk, projektant mody).

Był członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków oraz Honorowym Członkiem Związku Podhalan. Laureat Nagrody Ministra Kultury, Nagrody im. St. Witkiewicza. Odznaczony m.in.: odznaką Zasłużony Działacz Kultury, Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2009)[2], Nagrodą im. Oskara Kolberga (2009).

Wystąpił m.in. w filmie dokumentalnym Halny z 2012 roku w reżyserii Jakuba Brzosko.

Trebunie-Tutki, nie tracąc nic ze swojego góralskiego charakteru, przeszli ewolucję od kapeli góralskiej po zespół koncertujący na największych festiwalach Muzyki Świata w Europie, Azji i Ameryce Północnej oraz reprezentujący Polskę m.in. na EXPO w Portugalii i Japonii. Ostatnio zostali uhonorowani tytułem „Ambasador Polszczyzny” za „autentyzm gwary wykorzystywanej w twórczości zespołu” i nominacją do nagrody polskiej Akademii Fonograficznej „Fryderyk 2009 za album "Songs of Glory / Pieśni Chwały", nagrany z jamajską gwiazdą roots reggae Twinkle Brothers.

Pogrzeb Władysława Trebuni-Tutki odbył się 7 grudnia 2012 roku w Poroninie. Uroczystości pogrzebowej przewodniczył Ks. Infułat Stanisław Olszówka. Homilię wygłosił Ks. Proboszcz Stanisław Parzygnat. Zmarły został pochowany na cmentarzu parafialnym w Poroninie.

                                      Bóg tak chciał