TOMASZ WOJCIECHOWSKI

24 lata, 7 miesięcy i 26 dni. Przez całe swoje życie Tomaszek był naszą pociechą, Naszym Kotkiem, naszą dumą. Kiedy miał dwa latka znał już wszystkie litery. W wieku czterech świetnie liczył a liczby dzielił na „parzące i nieparzące”. Zastanawiał
się dlaczego deszcz pada z góry na dół a nie odwrotnie i modlił się tak śmiesznie przekręcając słowa pacierza – „chleba naszego poprzedniego…i módl się za nami grzecznymi”. Puchliśmy z dumy, kiedy zaczął wygrywać konkursy i olimpiady matematyczne. Liceum Batorego – wówczas najlepsze w Warszawie – potem
pięcioletnia SGH w trzy i pół roku. W międzyczasie prawnicze studia podyplomowe, pierwsze miejsce w konkursie wiedzy ekonomicznej dla studentów uczelni ekonomicznych i drugie w konkursie prawa podatkowego E&Y. Prawo zawsze było jego konikiem, również wtedy, gdy wygrywał sprawy sądowe ze swoim operatorem komórkowym. „Kochani – mówił wtedy. To nie chodzi o moje pięć złoty. Chodzi o uczciwość biznesową dużych firm wobec milionów klientów”. Potem praca zawodowa – w E&Y a później w K.P. Irena Ożóg. Równolegle własna firma i
pierwszy Jego komentarz dla Wall Street Journal Polska. W wieku 24 lat osiągnął
więcej, niż inni przez całe zawodowe życie.

Ale był też i inny Tomaszek – wspaniały, zawsze wspierający rodziców Syn i cudowny Brat a zarazem największy autorytet młodszego o osiemnaście lat Karolka. Dla Rodziny – i tej najbliższej, i tej dalszej – zawsze znajdował czas.Rodziną byli też jego przyjaciele. Miał ich bardzo wielu. Najbliżej był z tymi, którzy dzielili Jego pasje. Pierwsza to rowery. Mało „kręciła” Go jednak jazda po
płaskim, chociaż zdarzyło Mu się w pojedynkę przemierzyć trasę Kielce-Warszawa
w osiem godzin. Znacznie bardziej lubił downhill – wyczynowe zjazdy rowerem
górskim. I ta druga pasja – spadochrony. „Mamuniu, Tatku, nie martwcie się.
Więcej ludzi ginie rocznie od pioruna kulistego w USA niż wszystkich
spadochroniarzy na świecie”- powtarzał nam co jakiś czas. W sobotę 26 kwietnia
zawalił się nasz świat. Zbieg niekorzystnych okoliczności podczas skoku spadochronowego zakończył życie Naszego Tomaszka. Ukochany wujek Michał był z Nim do końca, trzymając Go za rękę i żegnając również od nas.

Do zobaczenia po tamtej stronie, Syneczku. Blue skies! Niech  aniołowie zawiodą Cię do raju.