|
|
Tadeusz Chudoba
* 25.05.1932 + 10.07.2010
Miejsce pochówku: Warszawa, Cm. Bródzieński, woj. mazowieckie
|
|
|
|
|
|
|
Licznik odwiedzin strony
11728
|
|
|
 |
Ja twój wierny syn
Zawsze tobie wierny Twój Syn Krzysztof. Prędzej niech zginę niż zdradze to czego mnie nauczyłeś. Byłeś Super Tatą. Kochałem cię i ty mnie kochałeś. Trudno o lepszego Ojca. Po dwóch latach wybaczyłem co twoje nieliczne błędy. Kocham cię Tato Twój Syn Krzysztof
Zgłoś SPAM
|
Wspomnienie, 26 lipca 2010 r.
Pożegnaliśmy Tadeusza Chudobę – dobrego człowieka. Zapewne każdy z nas – tych co go znali - postrzega Tadeusza nieco inaczej. Pozwalam sobie tak go nazywać, bo już wiele lat temu kazał mi - swojemu siostrzeńcowi - tak się do siebie zwracać. To też była jego cecha: bezpośredniość i łatwość nawiązywania dobrego kontaktu - bez względu na różnice pokoleniowe. Ja wspominam Jego przede wszystkim jako człowieka, który – zawsze chętnie - potrafił dyskutować na różne tematy. Dostrzegałem wówczas, że wujek Tadeusz miał we wszystkich poruszanych sprawach – jak mało kto - swoje głębokie przemyślenia. Wykorzystywanie umysłu, operowanie słowem, czy też dowodzenie odmienności poglądów, dawało mu niewątpliwie wewnętrzne zadowolenie. W prowadzonych rozmowach umiał zachowywać spokój i cierpliwość. Czuło się w nim zawsze łagodność i tolerancję. Wydaje mi się, że jego cechą było też to, iż uśmiechał się dużo więcej niż przeciętny z nas. Myślę, że takim właśnie Go zapamiętamy – z tym przyjaznym, łagodnym uśmiechem. Wierzmy, że Tadeusz Chudoba odszedł tylko do lepszego świata. Niech dobry Bóg ma go w swojej opiece. Jacek Szparaga
Zgłoś SPAM
|
Wspomnienie, 26 lipca 2010 r.
Pożegnaliśmy Tadeusza Chudobę – dobrego człowieka. Zapewne każdy z nas – tych co go znali - postrzega Tadeusza nieco inaczej. Pozwalam sobie tak go nazywać, bo już wiele lat temu kazał mi - swojemu siostrzeńcowi - tak się do siebie zwracać. To też była jego cecha: bezpośredniość i łatwość nawiązywania dobrego kontaktu - bez względu na różnice pokoleniowe. Ja wspominam Jego przede wszystkim jako człowieka, który – zawsze chętnie - potrafił dyskutować na różne tematy. Dostrzegałem wówczas, że wujek Tadeusz miał we wszystkich poruszanych sprawach – jak mało kto - swoje głębokie przemyślenia. Wykorzystywanie umysłu, operowanie słowem, czy też dowodzenie odmienności poglądów, dawało mu niewątpliwie wewnętrzne zadowolenie. W prowadzonych rozmowach umiał zachowywać spokój i cierpliwość. Czuło się w nim zawsze łagodność i tolerancję. Wydaje mi się, że jego cechą było też to, iż uśmiechał się dużo więcej niż przeciętny z nas. Myślę, że takim właśnie Go zapamiętamy – z tym przyjaznym, łagodnym uśmiechem. Wierzmy, że Tadeusz Chudoba odszedł tylko do lepszego świata. Niech dobry Bóg ma go w swojej opiece. Jacek Szparaga
Zgłoś SPAM
|
Wspomnienie, 26 lipca 2010 r.
Pożegnaliśmy Tadeusza Chudobę – dobrego człowieka. Zapewne każdy z nas – tych co go znali - postrzega Tadeusza nieco inaczej. Pozwalam sobie tak go nazywać, bo już wiele lat temu kazał mi - swojemu siostrzeńcowi - tak się do siebie zwracać. To też była jego cecha: bezpośredniość i łatwość nawiązywania dobrego kontaktu - bez względu na różnice pokoleniowe. Ja wspominam Jego przede wszystkim jako człowieka, który – zawsze chętnie - potrafił dyskutować na różne tematy. Dostrzegałem wówczas, że wujek Tadeusz miał we wszystkich poruszanych sprawach – jak mało kto - swoje głębokie przemyślenia. Wykorzystywanie umysłu, operowanie słowem, czy też dowodzenie odmienności poglądów, dawało mu niewątpliwie wewnętrzne zadowolenie. W prowadzonych rozmowach umiał zachowywać spokój i cierpliwość. Czuło się w nim zawsze łagodność i tolerancję. Wydaje mi się, że jego cechą było też to, iż uśmiechał się dużo więcej niż przeciętny z nas. Myślę, że takim właśnie Go zapamiętamy – z tym przyjaznym, łagodnym uśmiechem. Wierzmy, że Tadeusz Chudoba odszedł tylko do lepszego świata. Niech dobry Bóg ma go w swojej opiece. Jacek Szparaga
Zgłoś SPAM
|
|
|
|
|
|
|
|
|
