Paweł Hołyszewski

Otulony puchem śniegu Po śniegowej idzie łące-Młody Chłopiec W ręku trzyma dary nieba-od łez oczy ma błyszczące Dokąd idziesz Przyjacielu-przecież droga zasypana? ...idę sobie do swej mamy-stoi w oknie zapłakana... Wróć się proszę Boże dziecię Ty już w niebie masz mieszkanie Tu ziąb srogi a Tyś bosy- nie pomożesz swojej mamie. ...Spojrzę w oczy mej Mateńce-głowę złoże na ramieniu Powiem ...Mamo nie płacz więcej- i odejdę znów w milczeniu. Jeszcze raz ją ucałuję-powiem ...Kocham Cię Mamusiu..... W duszy obraz namaluję-lecz do nieba wrócić muszę. Poszło dziecię skrajem lasu na strumykiem zamarzniętym Chciał odwiedzić swą Mateńkę-serce z żalu miał zziębnięte. Zabrał z sobą obraz Matki-Jego marzeń jest ozdobą. Co dzień w oczy jej spogląda mówiąc.... ...NIE PŁACZ MAMO-JESTEM Z TOBĄ...

Po tamtej stronie zycia nagle sie znalazles.Śmierc nam Ciebie znienacka zabrała.Niczym wróg zdradziecki z zycia cie wyrwała.Przez rozedrgane powietrze od krzyku Ojca i Matki.Od placzu dzieci i sióstr Twoich rozpaczy.Przez to powietrz przejsc musiales....Do doliny śmierci.

Odeszli na zawsze nasi bliscy, odlecieli na białych skrzydłach za Złotą Bramę, wprost na Wyspę Snów, a my zostaliśmy osieroceni i bezradni w morzu łez, czekając na dzień, kiedy dostaniemy znak do dołączenia do naszych ukochanych - bo przecież miłość nie umiera w godzinie ludzkiej śmierci. Na zawsze pozostaniesz w moim sercu.....