ZBIGNIEW  MICHOROWSKI  był :

- wspaniałym, pogodnym i ciekawym świata człowiekiem  

- magistrem ekonomii 

- podpułkownikiem rezerwy Wojska Polskiego

- długoletnim doradcą  ekonomicznym w  Najwyższej  Izbie  Kontroli

- publicystą i tłumaczem z 4 języków:  hiszpańskiego, niemieckiego, angielskiego i rosyjskiego

W  CZASACH  GDY  TURYSTYKA  ZAGRANICZNA  PRAWIE  NIE  ISTNIAŁA  był :

- z pasji i zamiłowania pilotem wycieczek krajowych i zagranicznych

-  przewodnikiem i organizatorem  turystyki m.inn. Polskiego Towarzystwa Turystki   Krajoznawczej

- oraz wieloletnim  przewodniczącym  Prezydium  Zespołu w Klubie Pilota  przy Biurze  Turystyki         Zagranicznej  PTTK   

ODZNACZONY  między  innymi:

- Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi

 - Złotym i Srebrnym Medalem „Siły  Zbrojne  w  Służbie  Ojczyzny”

- Odznaką  1.000 - lecia Państwa Polskiego

       TAKI   BYŁ :       

   Ciemne chmury na niebie,

I tak  smutno bez Ciebie,

Mimo, że lat już tyle

Nie ma Cię. Choć na chwilę.                                             

     Zawsze gdy trzeba – byłeś.

Dużo w życiu robiłeś,

A ja szczęśliwie żyłam.

Bezpieczna  z Tobą byłam.    

   Ty nowe wciąż „odkrywałeś”

Zakątki Świata i chciałeś

Zapał swój przelać na mnie

Córkę swą – nastolatkę.    

   To Ci się w pełni udało,

Zapał Twój zawsze miałam.

Z nim śmiało idę przez życie,

Z humorem i optymizmem.   

   Miałam lat dziewiętnaście

Gdyś odszedł od nas. Na zawsze.

Wiele jednak zdążyłeś

Przekazać mi:  Wielką miłość  

   Do Świata oraz Ludzi,

Którzy są tacy różni 

Oraz -  by być pogodnym

Tylko chcieć  trzeba - To wiem!    

   Bo to jest cecha, którą

Od Ciebie przejęłam i czuję,

Że chyba w życiu mym była

Największym atutem, bo żyłam   

   W zgodzie z wszystkimi co dnia

Dając im radość – gdy mogłam,

A w chwilach trudnych - mnie samą

Podnosił optymizm - Twój TATO                                         

   Pamiętam, gdy jeszcze „byłeś”            

Kraj był na skraju – Ty zaś

Zawsze opanowany

Dawałeś mi swoje rady :                                            

   By nigdy nie stracić SIEBIE

I innym służyć w potrzebie,

Dodać do tego optymizm,

A  życie będzie inne !                                           

   Jak kiedyś TY – wtedy młody

Ja kocham Ludzi i to wiem,

Że radość życia – tak wiele

Problemów rozwiąże, więc kiedy:                                          

     „Ktoś nie jest  zły na Świat cały,

Optymizm ma, trochę wiary,

Do tego humoru troszkę –

To życie ma dużo prostsze !”           

                     Tacie – Córka  

       NIESPEŁNIONA PRZYSZŁOŚĆ     

   Czy wiesz, mój drogi TATO,

Że masz prawnuczkę , a zatem   

Byłbyś pradziadkiem wspaniałym,

Lecz nie ma Cię tutaj z nami.  

   Żal wielki, że nie ma Ciebie,

Nie widzisz jej, choć  na pewno

Ubóstwiałbyś ponad miarę

To nasze szczęście małe.

   Od kiedy  się urodziła -

Serce przepełnia  miłość, 

Bo  doczekałam  wreszcie

Wnusi – to pełnia szczęścia!

   Wiem, nie pisane Ci było

Tego co by Cię  cieszyło:

Cieszyć się, że mam syna,

A wnuka Twego, a dzisiaj    

   Pradziadkiem byłbyś wspaniałym,

Ale nie jesteś. Żal mi.

Gdy w myślach odwiedzam Ciebie