Kinga Chrul

"Ta łza... przez którą przemawia dusza... Ta łza... raz słodka, raz gorzka bywa... Choć z tego samego źródła niby spływa. Przez nią serce nasze przemawia. To ona nasze emocje przedstawia. Bez niej człowieka serce wysycha. Pustynią się staje, w piach nas spycha. Nie jest na pewno oznaką słabości. Bo kryształ ten jak w nas zagości uświadamia nam, że żyjemy uczuciami, które sprawiają, że nie jesteśmy sami..."

Czasem odchodzą nasze anioły, I nagle w miejscu staje czas, A z nimi cząstka nas odchodzi I wielki smutek marszczy twarz. Czasem na chwilę gaśnie słońce, Duszę wypełnia gęsty mrok, Nikną nadzieje i marzenia I w pustce ginie tęskny wzrok. Czasem odchodzą dobrzy ludzie, Co nam pomogli w życiu wiele I próżno wtedy pytać Boga, Czemu odchodzą przyjaciele. Lecz oni ciągle przecież żywi, Nadal wytrwale są wśród nas, Ich dusze przy nas pozostały, Tylko ich ciała zabrał czas.

Byłaś nadzieją, Skarbie jedyny, Świat był i życie przed Tobą; Los Cię okrutny wyrwał z rodziny, Rodziców okrył łzami i żałobą.

Zasypiasz i nawet nie wiesz - jak się to stało ...? Masz piękny sen, idziesz do nieba ... po drodze zrywasz biały kwiat. Budzisz się i co widzisz ...? Trzymasz w dłoni swej ... ten kwiat. Były małe smutki i głębokie straty ... teraz dotykasz zapachu ciszy ... a w ręku twym biały kwiat.

Miliony Walentynkowych serduszek dla Ciebie do nieba.

Ja pamiętam, bo tego nie da się zapomnieć Choć nie ma was tutaj, nikt nie zabije tych wspomnień Nie da się wrócić życia mimo największych chęci Ale nie umrze ten, kto pozostanie w pamięci W obliczu śmierci mrok codzienność przysłania Odeszli tak szybko i bez słowa pożegnania Odeszli do Pana zostawiając ból i łzy Odeszli spędzając bliskim z oczu sny Pamiętam ich uśmiechnięte twarze Pamiętam wir i natłok wspólnych wydarzeń Pamiętam idąc cmentarzem moich planach do spełnienia Dziś te plany wraz z trumną przysypała ziemia Zostały wspomnienia i czas nieubłagany Ten czas co zabija i ten co leczy rany Choć nie ma ich z nami to żyją w naszych sercach Miejmy siłę i wiarę by rozpad przezwyciężać Ciężko pozbierać myśli, które bezsilność rozrzuca Ciężko pokonać płacz, co wstrzymuje dech nam w płucach Ciężko jest się pogodzić z wyzwaniem, które los rzuca Ciężko nie zadawać pytań, które wyjaśnić ma Stwórca Ciężko uwierzyć, bo odszedł ktoś kto był tak blisko Zgasło światło życia, zanikającą wokół iskrą Ciężko ogarnąć nam wszystko, serce przecież pęka Granice szału, rozpaczy, przecięta wstęga Miejmy nadzieje, wiarę i miłość w sobie To doświadczenie, którego nie wyrazisz w słowie Brakuje zasobu by opisać te przeżycia Nie chcesz nic opisywać, ciągle szukasz ukrycia Na wieki wieków Amen, niech światło się świeci Niech moje wspomnienie o nich gdzieś wysoko leci Pamiętam i nie zapomnę o żadnym z was W modlitwach, w tych wersach, słowach cały czas Nie chcę wylewać uczuć, bo to zbyt osobiste Nie chcę wyciskać łez bo to za rzeczywiste Chcę dzielić się tym listem dodając wam siły Ja jestem, byłem i pozostanę zawsze z nimi Póki żyją w nas, póki o nich wspominamy Póki są w naszych myślach tak jak zawsze kochani Wtedy będą żyć wiecznie, nie tylko po tamtej stronie Ale tutaj, gdzieś blisko, tam gdzie złożone dłonie Tu gdzie znicz płonie, gdzie stykają się dwa światy Tęsknota i wiara w spotkanie jak przed laty Żyjmy, kochajmy, dostrzegajmy dobro w nas Bo to życie jest tak krótkie, jednak trudno trafić w nim czas Ja pamiętam i nigdy tego nie zapomnę Nikt mi nie zabierze wspomnień, które skrywam mocno w sobie Modlę się za was i wiem, że o tym wiecie Nic nie trwa wiecznie, powiem wam na tamtym świecie

Wyrazy współczucia dla rodziców i rodziny.

(...)nic o tym nie wiedziałaś i ja nie wiedziałem że można się tak widzieć już ostatni raz(...) "Byłaś" J. Twardowski

Pokój Ci wieczny w cichej krainie, Gdzie ból nie sięga, gdzie łza nie płynie, Gdzie słyszysz Boga głos serdeczny Pokój Ci wieczny.

"Jak to wszystko Panie wymyśliłeś, jak misternie wszystko postwarzałeś Jedną tylko sprawę zaniedbałeś, tylko o tym Panie zapomniałeś Gdzie telefon dla mnie jest do nieba? Gdzie ten numer, żeby z synkiem porozmawiać? Żebym mogła Mu przypomnieć codzień, że na siebie w niebie ma uważać. Żebym mogła chociaż raz zadzwonić, i upewnić się czy jest szczęśliwy. Czy na pewno po ogrodach biega? Czy na pewno złote jabłka zrywa? Gdzie ten numer jest do nieba, dobry Panie? I w kolejce bym czekała bez szemrania, żeby tylko móc usłyszeć z tamtej strony: już niedługo moja mamo do spotkania (za matkami, które utraciły ukochane dzieci)