Karolina, odeszła od nas 29 września 2013 roku.
Była osobą która za wszelką cene starała się sprawić aby na twarzach jej znajomych i rodziny zawsze gościł uśmiech.
Przyjemnością było dla niej dbanie o swój wygląd zewnętrzny sprawiało jej to wiele radości, dążyła do tego by zawsze wyglądać pięknie i młodo chociaż choroba wyniszczała ją od środka.
Sama wyczerpana walką z chorobą wciąż poświęcała się dla innych, nie odmawiała pomocy nawet nieznajomym... Żyła według własnych zasad i ustalonych wartości,nie poddawała się i chciała spełnić marzenia.
Problemy jej rodziny były dla niej równie ważne co jej własne troski.Czas który spędziła w szpitalu sprawił, że w osobach, które również chorowały dostrzegła osoby bardzo jej bliskie.
Nie raz podnosiła na duchu rówieśników z tym samym problemem, wiedząc że szansa na wygraną z jej chorobą jest znikoma. Mimo to starała się o tym nie myśleć i żyć pełnią życia,nie pozwoliła stracić w sobie nadziei że osiągnie to co sobie zaplanowała.Przez cały czas trwania choroby miała tylko rok który mogła wykorzystać jak chciała a poświęciła go na to by spędzić czas z rodzeństwem i sprawić żeby stali się kochającą rodziną która zawsze sobie pomoże.Jej życie osiągneło kres na jednym ze szpitalnych łóżek ale pozostanie nadal w naszej pamięci chociaż nigdy już jej nie spotkamy.

Czas jest najlepszym lekarstwem na smutek a wspomnień nikt nam nie odbierze, zawsze będą z nami...