Jarek był moim jedynym bratankiem i chrześniakiem. Miałam 17 lat, kiedy podawałam Go do chrztu.
Jarek od urodzenia był naszym oczkiem w głowie i pierwszym wnukiem moich Rodziców. Niestety, kiedy miał 14 lat stracił swojego ojca a mojego brata.
Opiekował sie moimi Rodzicami a jego Dziadkami do dni ich odejścia.
Jarek osierocił trójkę, swoich dorosłych dzieci. Zostawił żonę pogrążoną w głębokim smutku.
Jego śmierć była nieprawdopodobnie błyskawiczna. Tak cieszył się, że już w życiu nic nie musi, bo od dwóch miesięcy był na emeryturze.
Był u mnie z wizytą, na krótko przed śmiercią. Miał za kilka dni powrócić do mnie jeszcze raz.
Wygląda na to,że przyjechał się jednak pożegnać.
I... odszedł, w kwiecie wieku, bo miał tylko 42 lata.