Nie sposób na to się przygotować,
Nie sposób zmniejszyć tęsknoty ból,
Nie sposób wstrzymać łez gorzkich strumień,
Gdy w duszy tyle deszczowych chmur.

Mówią niektórzy, że czas uzdrawia,
Więc może kiedyś ubędzie ran,
Lecz jak tu wierzyć w banalne słowa,
Gdy człowiek nagle zostaje sam?

Jest jednak ciągle jedna pociecha
Silniejsza znacznie niż śmierci cień.
Imię jej Miłość, a z nią już zawsze
Piękniejszy będzie każdy nasz dzień.

Bo Miłość nie zna, co to rozstanie,
Ona zwycięży smutek i śmierć,
A Ty wciąż z nami, Tato, zostaniesz
Głęboko skryty we wnętrzach serc.