Danuta Sitarz była wspaniałą nietuzinkową kobietą. Jako dziewczynka wcześnie straciła rodziców i była wychowywana przez starsze rodzeństwo w Lipnie, skąd pochodziła. Od najmłodszych lat uczyła się zawodu krawcowej i za darmo pracowała na swoją przyszłość, często głodna. Z Lipna wyprowadziła się do Polanowa gdzie poznała swojego o 6 lat starszego męża Michała. Mieli wspólnie 4 córki , ktore bardzo kochali. Danuta zajmowała się krawiectwem, handlem, zbudowała dom w Polanowie. Gdy córki podrosły regularnie jeździła na zarobek do Niemiec gdzie poznała swoje pracodawczynię i przyjaciółki- Urszulę i Doris. Była uzdolniona- sama nauczyła się języka niemieckiego, a także gry na organkach. Dużo swego czasu i troski Danuta poświęciła na wychowywanie swojej najstarszej wnuczki Igi, którą kochała jak własne dziecko. Na wakacje przez wiele lat przyjeżdżały do niej wnuczki, ktore miały najwspanialsze wakacje u babci. Babcia Danka z samego rana jechała na rowerze po świeże bułki, twaróg i mleko aby przyrządzić im śniadanie. Następnie siadała do szycia, robiła poprawki krawieckie dla całego Polanowa. Jak ktoś szedł koło domu w Polanowie zaraz z ulicy wolała żeby przyszedł na kawę. Była nieformalną gospodynią społeczności. Wszyscy ja znali i lubili. Pięknie śpiewała, razem z zespołem Wrzosy jeździła na konkursy. Jej śpiew roznosił się tez na niedzielnych mszach w kościele. Grała tez na organkach ustnych. Kiedy kończyła pracę przy maszynie zawsze była chętna, aby wybrać się ze swoimi wnuczkami nad jezioro lub do źródełka po wode. Nie zapomnimy jej kopytek, jej blach ciast, jej 'juhu' na nasz widok. Nie zapomnimy kłótni o to żeby spac koło niej kiedy opowiadała nam bajki. Kochałyśmy Cię bardzo i przepraszamy jesli nie potrafiłyśmy okazać Ci wystarczająco naszej miłości. Czekaj na nas w niebie. Pozdrów Dziadka , rodzeństwo, ktore tak kochałaś i swoich rodziców, którzy opuścili Cię zbyt szybko. Zawsze będziemy Cie kochać.