Błądzę w ciemnościach, uparcie wierząc, że dotrę do celu. Zapłakane oczy,ciemne myśli, niepewny krok... Przechodzę z kąta w kąt, ale nie odnajduję drogi. Wygłodniałe oczy pragną wreszcie ujrzeć Ciebie, lecz może nie to jest moim przeznaczeniem. Dokąd mnie więc doprowadziło, kim dzi­siaj jes­tem? Może kulką pełną złych myśli, może poszu­kiwaczką ut­ra­conej córki, może cier­piącą matką a może jeszcze za­gubionym dziec­kiem. Kim jes­tem? Gdzie szu­kać od­po­wie­dzi sko­ro mój świat jest zbyt mały, by mi jej udzielić, a mur go oka­lający zbyt wy­soki...

Są słowa które trudno wypowiedzieć Są chwile które ciężko zapomnieć Są noce które przepłaczemy Są bajki w które wierzymy Ale nie ma takiej minuty która wróci.......