Ś.p. Andrzej czyli mój brat był bardzo dobrym człowiekiem, mężem jak i tatą. Pozostawił w wielkim cierpieniu rodziców i rodzeństwo oraz osierocił syna którego kochał nad życie. Odszedł od nas za szybko ta wiadomość o jego śmierci wstrząsnęła nami wszystkimi to był szok. Mam nadzieje że tam gdzie jest teraz nie jest mu gorzej jak był z nami. Był radosny,uczynny poprostu był sobą. 

Śmierć stawia nas w obliczu bezsilności, która nas obezwładnia i zabiera w nieznane.
A kiedy pojawia się kradnąć ukochaną osobę,  przeszywa serce bólem i odznacza w nim swoje piętno,
które przypomina na stałe jacy jesteśmy wobec niej bezsilni.