Przede wszsytkim zasyłam wielkie wyrazy współczucia dla Pani Danusi oraz Dzieci z Rodzinami. Chciałam wspomnieć,że gdy miałam około 18 lat, Pan Jan przygotowywał mnie,jako młody nauczyciel w ognisku muzycznym do konkursu piosenki radzieckiej. Podpowiedział mi utwory"Skrzypce: oraz" Modr len"-w języku rosyjskim. Wygrałam powiatowy konkurs i pojehaliśmy do Zielonej Góry na wojewódzki.Pamiętam to jakby to było tak niedawno.Następnie w latach 70-tych grał w restauracji"Piastowska" na gitarze basowej a ja wówczas śpiewałam.Był to wspaniały człowiek!...zawsze uśmiechnięty,serdeczny, bardzo kontaktowy i wspaniały muzyk.O takich ludziach nigdy nie zapominamy. Niech spoczywa w pokoju wieczym.Amen.

Jak miałem 10 lat tata zapisał mnie do szkoły muzycznej do klasy gitary i jako nauczyciel tego instrumentu sam mnie uczył.Jednak zdaniem taty nie robiłem postępów i po roku czasu przerwałem nauke.Po kilku latach sam nauczyłem się grać na gitarze gralem całymi dniami gitara stała się całym moim życiem.Gralem w wielu zespołach jeżdziliśmy na koncerty to był wspaniały czas dzięki tacie połknąłem bakcyla muzyki.A najśmieszniejsze jest to że nauczyłem się grać sam żeby mimo że tata był nauczycielem tego instrumentu chciałem pokazać tacie że się mylił i że potrafie opanować ten instrument dzięki tacie do dziś kiedy tylko mam natchnienie sięgam po gitarę.

MIAŁEM MOŻE Z 18 LAT KIEDY Z TATĄ POSTANOWILIŚMY WYPRAĆ DYWAN W BOBRZE.POSZLISMY NAD RZEKĘ KOŁO FIGURY Z ŻABĄ I ZACZELIŚMY PRAĆ DYWAN W PEWNYM MOMENCIE PRĄD RZEKI PORWAŁ DYWAN I ZACZĄŁ ON PŁYNĄĆ W KIERUNKU POLARU.OGARNIĘCI PANIKĄ ZACZELIŚMY GONIĆ DYWAN WZDŁUŻ BRZEGU.NERWÓW BYŁO CO NIEMIARA UDAŁO NAM SIĘ PRZY POMOCY GAŁĘZI PRZYCHOLOWAĆ DYWAN DO BRZEGU DOPIERO PRZY SAMYM POLARZE.KIEDY OCHŁONELIŚMY ŚMIALIŚMY SIĘ Z TEGO JESZCZE PRZEZ WIELE LAT.